-
1 obmawiać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obmawiać
-
2 obmówić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obmówić
-
3 obm|ówić
pf — obm|awiać impf Ⅰ vt to backbite; to badmouth pot.- obmówić kogoś przed kimś to badmouth sb to sb else- obmawiać kogoś za jego plecami to bitch about sb behind their back pot.Ⅱ obmawiać się to backbite each other a. one another; to badmouth each other a. one another pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obm|ówić
-
4 schlecht
schlecht [ʃlɛçt]I. adjein \schlechtes Benehmen haben źle się zachowywaćmit unserem Ausflug sieht es \schlecht aus nasza wycieczka stoi pod znakiem zapytania4) ( übel)jdm wird/ist \schlecht komuś robi się/jest niedobrzeII. adv1) ( nicht gut)\schlecht gelaunt sein mieć zły humor2) ( negativ)\schlecht von jdm reden niepochlebnie się o kimś wyrażać [ perf wyrazić]über jdn \schlecht reden niepochlebnie się o kimś wyrażać\schlecht über jdn denken źle o kimś myśleć [ perf po-]3) ( schwerlich) z trudemsich \schlecht in jdn hineinversetzen können nie móc kogoś zrozumieć4) jdn \schlechtmachen [o \schlechtreden] obmawiać kogoś -
5 obsmarować
pf.obsmarowywać ipf.1. (= brudzić) smear, bedaub.2. pot. (= obmawiać) blacken, vilify, drag sb's same through the mud; ( w prasie) libel.pf.obsmarowywać się ipf.1. (= ubrudzić się) smear o.s., bedaub o.s.2. (= oczerniać się) blacken one another, vilify one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obsmarować
-
6 herziehen
her|ziehenI. vt1) ( heranziehen)jdn/etw [näher] [zu sich] \herziehen przyciągnąć kogoś/coś [bliżej] [siebie]2) ( mitschleppen)jdn/etw hinter sich ( dat) \herziehen ciągnąć [o wlec] kogoś/coś za sobąII. vineben/hinter jdm \herziehen iść [ perf pójść] obok kogoś/za kimś[zu jdm] \herziehen sprowadzić się [do kogoś]über jdn \herziehen obmawiać [o obgadywać] kogoś
См. также в других словарях:
obmówić — dk VIa, obmówićwię, obmówićwisz, obmówićmów, obmówićwił, obmówićwiony obmawiać ndk I, obmówićam, obmówićasz, obmówićają, obmówićaj, obmówićał, obmówićany «powiedzieć o kimś coś złego; obgadać» Obmówić koleżanki. obmówić się obmawiać się «obmówić… … Słownik języka polskiego
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… … Słownik języka polskiego
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego